Laska z kołnierzykiem

Mój blog nazywa się alezaraz i nazywa się tak, ponieważ ale zaraz jest moim ulubionym i najczęściej używanym zwrotem. Francuzi bardzo prześlicznie określają tę przypadłość jako L'esprit de l'escalier, co oznacza, że błyskotliwa odpowiedź przychodzi do nas na schodach tuż po wyjściu z przyjęcia. Do mnie przyszła w okolicach kołnierzyka, kiedy to rozłożyłam wydziergane przody, tył i rękawy i powiedziałam nad nimi - Ale zaraz. To przecież reglan.
No i tym sposobem, wskutek zapóźnień w olśnieniach, nie mam równego sweterka w jednym kawałku robionego moją ulubioną od niedawna metodą od góry. Ale nic to, mam wgrany program niezałamujący, więc pospinałam w pocie czoła liczne części szpilkami i poleciałam się przeglądać w przedpokojowym lustrze. Było nieco ciemno, wytężyłam więc wzrok przez nowe okulary i wynik okazał się zadowalający. Okręciłam się kilka razy ostrożnie nabijając się na szpilki, które rodzina znajdywała w różnych miejscach jeszcze tydzień potem i zadowolona z efektu pokazałam się w czarnej krasie młodszemu dziecku.
- Wygląda jak sweter - powiedziało młodsze dziecko z męską powściągliwością, co utwierdziło mnie w poczuciu, że sweter daje radę. Pobiegłam w stronę warsztatu, czyli w stronę deski do prasowania i tam zaczęłam zamieniać szpilki na fastrygę.
- Ale zaraz.

Fakt, że sweter wyglądał jak sweter mając w miast przodu rękaw, a w miejsce rękawa przód, napawa mnie w sumie optymizmem. Jak bowiem cudnie wyglądał będzie mając pachę pod pachą i dół na dole.
W tej chwili czeka mnie dokończenie zszycia i dodzierganie kołnierzyka.

Na tle czarnej bawełny czytam "Laskę nebeską" Mariusza Szczygła, znanego mi do niedawna tylko w roli telewizyjnej persony. Okazuje się jednak, że w pisaniu radzi sobie świetnie. Jakiś czas temu zauroczył się Czechami i daje temu wyraz z entuzjazmem. Czytam więc i wprowadzam się w dobry nastrój.
"Zresztą mam czasem wrażenie, że po to właśnie zostali wymyśleni Czesi. Żeby wprowadzać Polaków w dobry nastrój."
Láska nebeská, Mariusz Szczygieł

Książkę stanowi zbiór tekstów pisanych do kolekcji czeskich książek wydawanych niedawno przez Agorę, ale nie jest to rzecz tylko o tych książkach, jest to zbiór refleksji, obserwacji, wydarzeń uzyskanych metodą bliższych i dalszych skojarzeń. Zdjęcia czeskiego fotografa bardzo ułatwiają wprowadzenie w klimat. A czeski klimat zawsze wprowadza mnie w dobry nastrój. Nie wiem z czego to wynika, bo nie zawsze jest śmiesznie. czasami jest smutno, czasami strasznie.
Dobrze jednak jest o nich poczytać i pomyśleć sobie, jak ludzie są różni.
Szczygieł podarował "Śmierć pięknych saren" dwudziestu czterem osobom. "To najbardziej antydepresyjna książka świata".
Napisana przez człowieka, który cierpiał na depresję. Bo musi być pięknie i śmiesznie, nawet jeżeli nie jest.