Czas owoców

"Ciszę w sadzie przerywały tylko odgłosy spadających na ziemię przejrzałych owoców i brzęczenie owadów. Pogoda ustaliła się cudnie. Był to początek września. Słońce nie prażyło już za mocno, ale rzucało jeszcze obfite złote blaski. W blaskach owych lśniły się czerwone jabłka wśród szarych liści siedzące tak obficie, że drzewa zdawały się być nimi oblepione. Gałęzie śliw gięły się pod owocem okrytym siwym woskiem. Pierwsze zapowiednie nitki pajęczyny, pouczepiane do drzew, chwiały się wraz z leciuchnym powiewem, tak lekkim, iż nie szeleścił nawet liśćmi."
Pan Wołodyjowski, Henryk Sienkiewicz

Czas owoców i zbiorów - lubię. Lubię, kiedy zboże w snopkach, grzyby w lasach, konfitury (nawet jeśli nie moje) w słoikach, lubię kiedy stragany wyglądają jak pracownia malarza kolorysty a żołnierz nie idzie do zaciągu, dopóki owiec nie ostrzyże. Lubię tę ciszę, kiedy już nic w przyrodzie nie rośnie, nie rozkwita, można znowu cieszyć się gorącą herbatą i swetrem na kolanach. A opowieści w słuchawkach cieszą zawsze i niezależnie od pory roku i temperatury, chociaż Sienkiewicz twierdził, że najlepiej się słucha w ciepłej, oświetlonej izbie, kiedy wiatr świszcze za oknem i ziąb.

Siedzą więc sobie woje w "Panu Wołodyjowskim", piwo grzane piją, nie znali chyba jeszcze herbaty wtedy, albo pili ją tylko na ból brzucha i słuchają, jak to orda zabrała Halszkę i jak Tuhaj-bej miał żony po różnych miastach, żeby w razie podróży wszędzie móc zażyć wywczasu pod własnym dachem. Jak wygodnie.
Na druty wpadła jak wicher biała wiskoza z popielatym Safranem niczym Baśka zupełnie, Kot Szkot, Kot Szkot, paliwoda i pędziwiatr, ogoniasty w szafie siedzi. Dziergam według wzoru Dropsa, drutami 5 i dziś wieczorem będę zaczynać rękawy. Obłożyłam Baśkę markerami, bo chociaż to prosty ściągacz, to zawsze łatwiej przestawiać się z prawych na lewe, kiedy człowiek się zasłucha o rycerzu w białych koronkach. 

Rano do kawy czytam dalej "Przesłanie symboli", teraz jest o robieniu na drutach, to znaczy byłoby na pewno, gdyby druty wymyślono odpowiednio wcześnie, na przykład w starożytnym Sumerze, swoją drogą ciekawe kiedy - próbowałam ustalić, ale nie udało mi się - pewnie ewoluowały z podróżnych krosienek, nie wymyślono jednak, więc tak naprawdę teraz jest o tkaniu i przędzeniu, czyli jak to tkanie jest jak świat cały, a przędza jak życie. Jedna Mojra tka, druga chroni, a trzecia przecina.
I jest o zodiaku i jak to kiedyś wiosna była kiedy indziej i jesień kiedy indziej, tak to się wszystko krzywo kręci w tym naszym kosmosie i co dwa i pół tysiąca lat się przestawia. No, najgorzej to się przestawiało starożytnym Rzymianom, bo zanim Juliusz wymyślił wymyślenie kalendarza, musiał biedny dodać aż trzy miesiące, żeby żniwa im nie wypadły w zimę.

Teraz przestawia się pomału i  mamy czas owoców i czas rękawów, dzisiaj akurat może niedługi, bo dzisiaj środa - Rytualne Chodzenie po Blogach.
Miłego dnia!